شُبَير: (تصغير شبر)، 1- به معني شير كوچك؛ 2- (اَعلام) پيامبر اسلام(ص) امام حسين(ع) را در كودكي به اين نام (شُبَير) خوانده است.

شجاع : (عربي) 1- آن كه از چيزي يا كسي نمي‌ترسد، پردل و جرئت، دلير؛ 2- (اَعلام) (در نجوم) [= آبمار] يكي از صورت‌هاي فلكيِ نيم كُره‌ي جنوبي آسمان، که ستاره‌ي درخشان فَرد در آن قرار دارد.

شَرف‌الدين: (عربي) 1- موجب آبروي و اعتبار دين و آيين؛ 2- (اَعلام) 1) محمودشاه اینجو: [قرن 8 هجری] امیر فارسی و بنیانگذار سلسله‌ي اینجو، ملقب به شرف‌الدین، که به فرمان آرپاخان مغول کشته شد؛ 2) شرف‌الدین طوسی، مظفرابن محمّد: [قرن 5 و6 هجری] ریاضیدان و اخترشناس ایرانی، مخترع اسطرلاب خطی معروف به عصای موسی و مؤلف کتابهایی در اسطرلاب و جبر؛ 3) شرف‌الدین رامی: [قرن 8 هجری] مشهور به حسین ابن محمّد تبریزی، شاعر و نویسنده‌ي ایرانی، مؤلف انیس‌العشاق و حدایق الحقایق، هر دو به فارسی؛ 4) وصاف: [663-730 قمری] مشهور به شرف‌الدین عبدالله شیرازی، ادیب و مورخ ایرانی، مؤلف تجزیة الامصار و تزجیة الاعصار، معروف به تاریخ وصاف، به زبان فارسی؛ 5) شرف‌الدین علی یزدی: [قرن 9 هجری] شاعر، نویسنده و مورخ ایرانی، مؤلف ظفرنامه، در تاریخ امیر تیمور و جانشینانش، حُلَل مُطَرّز، در باب معما، کتابی درباره‌ي انگشت شماری و مربع های وفقی و مجموعه‌اي از منشآت؛ 6) شرف‌الدین فض الله قزوینی: [حدود 660- حدود 740 قمری] ادیب و شاعر ایرانی، مؤلف المعجم فی تاریخ ملوک عجم، معروف به تاریخ عجم، که یکی از نمونه‌هاي نثر فارسی مغلق است؛ 7) شرف‌الدین مظفر: [قرن 7 و8 هجری] حاکم میبد یزد و بنیانگذار سلسله‌ي آل مظفر.

شروان : 1- (در فارسي) درخت سرو؛ 2- (اَعلام) [= شیروان] ناحیه و ولایت قدیم، کنار دریای خزر، جنوب شرقی کوههای قفقاز، که امروز بخشی از جمهوری آذربایجان است.

شروين: (اَعلام) 1) نام قلعه‌ي شروان؛ 2) نام انوشيروان دادگر؛ 3) نام دو تن از پادشاهان سلسله‌ي طبرستان؛ 4) نام باستانی ناحیه‌ي سوادکوه در مازندران.

شريف: (عربي) 1- داراي شرف، ارجمند، بزرگوار، داراي ارزش و اعتبار، ارزشمند، خوب، عالي؛ 2- (در قديم) از نسل امامان شيعه، سيد.

شُعَيب: (عبری) (اَعلام) پيامبري كه بر اساس قرآن پس از هود و صالح در شهر مَدیَن می زیسته و احتمالاً پدر زن حضرت موسي (ع) بوده است.

شفيق : (عربي) مهربان، دلسوز.

شکیب : تحمل، بردباري، صبر، شكيبيدن.

شكور : (عربي) 1- شكركننده سپاسگزار؛ 2- پاداش دهنده‌ي بندگان؛ 3- از نام‌هاي خداوند.